SPECIAL DAHLIA :: Mister Kalanchoe and His Beloved Dahlia [1/2] (CUT)

SPECIAL DAHLIA :: Mister Kalanchoe and His Beloved Dahlia [1/2] (CUT)

ยังไม่ทันที่จินยองจะได้ตอบ แจบอมก็มอบจูบแสนหวานให้เด็กน้อยของเขาอีกครั้ง พีชจากตัวจินยองส่งกลิ่นหอมไปทั่วห้องอาบน้ำ ไม่ว่าจะเป็นคนหรือกลิ่นก็ล้วนแต่กระตุ้นอารมณ์ของเขาได้หมด พีชกับดอกรักเร่ที่อยู่บนตัวจินยองน่ะเซ็กซี่ที่สุดในโลกแล้ว ยิ่งกว่าน้ำหอมของผู้หญิงคนไหนที่เคยอยู่กับเขา หรืออาจจะมากกว่าน้ำหอมทุกกลิ่นทุกรุ่นที่บริษัทของเขาเคยผลิตออกมาเสียอีก

“หอมจัง” เสียงทุ้มกระซิบแผ่วขณะที่ปลายจมูกโด่งคมยังกดจูบไปทั่วร่างเล็ก ปลายนิ้วละเรื่อยลงมาถึงยอดอกสีชมพูสวยที่โดดเด่นสู้มือยามกระทบกับหยาดน้ำอุ่นๆที่ยังคงโปรยปรายลงมา ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงไปหามันแล้วใช้ปากดูดดึงอย่างหลงใหล

“อื้อ พี่แจบอมครับ” จินยองครางหวิวอย่างลืมตัว สองมือสอดกระชับศีรษะทุย รั้งให้สัมผัสของอีกฝ่ายแนบชิดมากขึ้น ริมฝีปากของพี่แจบอมยังคงเต็มไปด้วยมนต์เสน่ห์ จุดความต้องการในตัวเขาได้ไม่รู้จักจบสิ้น หนุ่มน้อยรักสัมผัสของพี่แจบอมเหลือเกิน เพราะไม่ว่าจะแตะแต้มลงไปที่ไหน ร่องรอยแห่งความอุ่นร้อนนั้นก็เหมือนตราประทับแสดงความเป็นเจ้าของเขาอยู่เรื่อยไป

แสงไฟสีนวลสวยในห้องน้ำส่องสะท้อนกับกรอบกระจก สลับกับน้ำกระทบพื้นและเสียงหอบหายใจของคนสองคนที่บดเบียดร่างกายเข้าหากัน ปลายลิ้นอุ่นร้อนยังทำหน้าที่ของมันได้ดี เมื่อแจบอมค่อยๆไล้วนไปตามปลายยอดที่แข็งตึงไวต่อสัมผัส จนดาเลียดอกสวยสะท้านไหว เผลอแอ่นอกตอบรับความต้องการนั้นโดยไม่รู้ตัว

“จินยองเป็นของพี่ เป็นของพี่คนเดียว” ประธานอิมผละจากแผ่นอกขาวที่เต็มไปด้วยรอยจูบขึ้นมาสบตากลมใสที่ฉ่ำหวานไปด้วยความรัก เขาไล้เรียวลิ้นไปตามแก้มนุ่ม เลียหยดน้ำที่แก้มน้องราวกับจะเก็บกลืนทุกอย่างลงไปในกายของตัวเอง

“จะใครหน้าไหนพี่ก็ไม่ให้มองเราหรอก” เสียงทุ้มย้ำอีกครั้ง “ตัวของจินยอง กลิ่นของจินยอง ทุกอย่างเป็นของพี่ เป็นของพี่คนเดียวทั้งนั้น”

จินยองไม่ตอบ มีแต่เสียงครางหวานหวิวที่เปล่งออกมา ไม่ใช่แค่ข้างบนที่โดนโจมตี แต่เบื้องล่างก็ถูกมือแสนซนของผู้เป็นพี่รุกรานไปเรียบร้อยแล้ว มือใหญ่กอบกุมความต้องการของเขา สัมผัสเพียงแผ่วเบาทว่าเต็มไปด้วยจังหวะที่เร่งเร้าจนเขาแทบจะทนไม่ไหว

“อื้อ พี่แจบอม” เรียวปากอิ่มร้องได้เพียงแค่นั้น พี่แจบอมรู้ดีว่าต้องปรนเปรอตรงจุดไหนถึงจะสร้างความสุขให้กับเขาได้ แม้จะรู้จักกันมาเป็นสิบปี แต่การเข้าถึงตัวตนแบบเบื้องลึกขนาดนี้ก็เป็นตอนที่คบกันแล้วอย่างจริงจัง ยามเป็นดาเลีย ถึงจะมีอะไรกันหลายครั้งแต่พี่แจบอมก็ไม่เคยแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของแทบทุกตารางนิ้วอย่างนี้เลย 

สายน้ำที่หยดโปรยจากฝักบัวฝาใหญ่เบื้องบนตกลงกระทบพื้น กลายเป็นไออุ่นฟุ้งจนผิวขาวของหนุ่มน้อยกลายเป็นสีชมพูเปล่งปลั่ง มือน้อยจิกแขนแข็งแรงของแจบอมแนบแน่น ในขณะที่เรียวลิ้นของทั้งคู่ก็ยังคงเกี่ยวดูดกระหวัดเข้าหา พรายฟองลื่นตามตัวถูกชำระล้างออกไปแล้ว เหลือเพียงผิวกายเนื้อต่อเนื้อที่แบ่งผ่านกลิ่นอันน่าหลงใหลไปสู่กัน

“หันหลังให้พี่หน่อยครับคนดี” แจบอมเอ่ยขอเสียงแหบพร่า จินยองช้อนสายตามองพี่ชายแล้วยิ่งใจเต้นแรงมากขึ้น พี่แจบอมของเขาเซ็กซี่มากจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นใบหน้าอันหล่อเหลา ดวงตาคมกริบ ไหล่กว้าง สะโพกเครียดแน่นและเอวสอบ ลงไปจนถึงต้นขาแข็งแรง และสองแขนแกร่งที่โอบอุ้มเขาตอนร่วมรักกันไว้ได้ทั้งตัว เสน่ห์ของพี่แจบอมทำให้จินยองตกอยู่ในภวังค์ และเมื่อถูกจับพลิกเพียงนิดเดียว ร่างน้อยก็หันสะโพกมนและบั้นท้ายงอนสวยตามคำขอแต่โดยดี

“ฮื่อ..อ๊ะ” แมวน้อยครางอย่างลืมตัวเมื่อมือใหญ่ขยุ้มลงที่สะโพกเขา ก่อนจะลากเข้ามาชิดตัวจนรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างซ้อนทับอยู่ด้านหลัง แม้จะมีอารมณ์พุ่งทะยานกันทั้งคู่ แต่แจบอมก็ไม่เคยคิดจะทำให้จินยองเจ็บ คราแรกเขาสอดนิ้วเข้าไปเบิกทางพร้อมน้ำจากส่วนกลางลำตัวที่กำลังไหลปริ่มเต็มที่ คนตรงหน้าจะได้ไม่ต้องเจ็บตัวมากนัก

“พร้อมนะ” แจบอมกระซิบย้ำอีกครั้ง ขบใบหูแดงเรื่อแล้วจูบท้ายทอยน้อง ก่อนจะสอดใส่ตัวตนเข้าไปเพราะเก็บอารมณ์ไม่ไหว

“อ๊า พี่แจบอม” จินยองแทบจะยืนไม่อยู่เมื่อสะโพกแข็งแรงกดเข้ามาในตัวเขาเต็มๆ ก้นขาวนุ่มนิ่มแอ่นเข้าหา สองมือทาบผนังห้องน้ำขณะที่เอวก็ถูกมือใหญ่โอบกระชับไว้แน่น

“จินยอง จินยองจ๋า ดาเลียของพี่” คำรักที่จินยองได้รับจากพี่แจบอมทุกครั้งที่พวกเขาสอดประสานร่างกายเข้าหากันช่างอ่อนหวานเหลือเกิน แล้วแบบนี้ พี่แจบอมยังคิดว่าจินยองจะไปมองใครได้อีกหรือ

อุณหภูมิในห้องอาบน้ำทวีความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ เช่นเดียวกับจังหวะกระชั้นที่สะโพกสอบขยับเข้าออกหาสะโพกมนอย่างต่อเนื่อง แจบอมหลับตาแน่น รั้งตัวออกมาก่อนจะกดเข้าไปใหม่ ส่งตัวตนเข้าสู่ภายในที่บีบกระชับ ตอบรับความรักของเขาเพียงคนเดียว

จินยองเอี้ยวตัวกลับมาหา แหงนใบหน้ารับจูบแสนหวานทว่าร้อนแรงในเวลาเดียวกัน แขนขาวเอื้อมประคองท้ายทอยพี่แจบอม ก่อนจะถอนจูบออกมาแล้วมองตารีเรียวด้วยประกายอ้อนวอน ราวกับว่าถึงเวลาแล้วที่รักเร่แสนสวยควรจะถูกรดน้ำให้ชุ่มฉ่ำเสียที

“พี่แจบอมอย่าหึงจินยองเลยนะ” หนุ่มน้อยเอ่ยอ้อน ดวงตากลมโตช้อนมองอีกฝ่ายอย่างหวานเชื่อม “จินยองรัก...อ๊ะ..พี่แจบอมคนเดียว...รักผมนะครับ พี่แจบอมรักจินยองนะ”

“เด็กดี” แจบอมหอบเสียงกระเส่า “พี่ก็รักแต่จินยองอยู่แล้วไงครับ” หมดคำพูดนั้น ชายหนุ่มก็ตอกสะโพกเข้าหาน้องเป็นครั้งสุดท้าย ปลดปล่อยความสุขสมไปเต็มที่ หากก็ไม่ลืมใช้มือช่วยจนจินยองปลดปล่อยตามไปในเวลาไล่เลี่ยกัน...

.

.

ขาขาวๆของจินยองยังคงสั่นระริก ร่างน้อยถูกรั้งให้หันหน้ากลับมาหาร่างแกร่งอีกครั้ง แม้จะผ่านวินาทีแห่งความสุขไปสดๆร้อนๆ แต่แจบอมก็ยังไม่หมดความต้องการเสียทีเดียว เขาช่วยทำความสะอาดร่างกายให้จินยองจนหมดจด และเอ่ยปากขอน้องอย่างเอาแต่ใจ

“ต่อที่ห้องนอนนะ” เสียงกระซิบที่ยังบ่งบอกถึงความต้องการทำเอาใบหน้าน่ารักแดงเรื่อ หากแขนเรียวก็ยกขึ้นโอบลำคอหนานั้นไว้และตอบรับอย่างไม่เกี่ยงงอน

"น่ารักจริงๆ" แจบอมพึมพำอย่างพร่ำเพ้อ "แล้วแบบนี้จะไม่ให้พี่หวงได้ยังไง"

.

.

(อย่าลืมกลับไปอ่านต่อในเด็กดีนะค้า^^)