SPECIAL DAHLIA :: Mister Kalanchoe and His Beloved Dahlia [1/2] (CUT)
ยังไม่ทันที่จินยองจะได้ตอบ
แจบอมก็มอบจูบแสนหวานให้เด็กน้อยของเขาอีกครั้ง พีชจากตัวจินยองส่งกลิ่นหอมไปทั่วห้องอาบน้ำ ไม่ว่าจะเป็นคนหรือกลิ่นก็ล้วนแต่กระตุ้นอารมณ์ของเขาได้หมด พีชกับดอกรักเร่ที่อยู่บนตัวจินยองน่ะเซ็กซี่ที่สุดในโลกแล้ว ยิ่งกว่าน้ำหอมของผู้หญิงคนไหนที่เคยอยู่กับเขา
หรืออาจจะมากกว่าน้ำหอมทุกกลิ่นทุกรุ่นที่บริษัทของเขาเคยผลิตออกมาเสียอีก
“หอมจัง”
เสียงทุ้มกระซิบแผ่วขณะที่ปลายจมูกโด่งคมยังกดจูบไปทั่วร่างเล็ก
ปลายนิ้วละเรื่อยลงมาถึงยอดอกสีชมพูสวยที่โดดเด่นสู้มือยามกระทบกับหยาดน้ำอุ่นๆที่ยังคงโปรยปรายลงมา
ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงไปหามันแล้วใช้ปากดูดดึงอย่างหลงใหล
“อื้อ
พี่แจบอมครับ” จินยองครางหวิวอย่างลืมตัว สองมือสอดกระชับศีรษะทุย
รั้งให้สัมผัสของอีกฝ่ายแนบชิดมากขึ้น
ริมฝีปากของพี่แจบอมยังคงเต็มไปด้วยมนต์เสน่ห์ จุดความต้องการในตัวเขาได้ไม่รู้จักจบสิ้น
หนุ่มน้อยรักสัมผัสของพี่แจบอมเหลือเกิน เพราะไม่ว่าจะแตะแต้มลงไปที่ไหน
ร่องรอยแห่งความอุ่นร้อนนั้นก็เหมือนตราประทับแสดงความเป็นเจ้าของเขาอยู่เรื่อยไป
แสงไฟสีนวลสวยในห้องน้ำส่องสะท้อนกับกรอบกระจก
สลับกับน้ำกระทบพื้นและเสียงหอบหายใจของคนสองคนที่บดเบียดร่างกายเข้าหากัน
ปลายลิ้นอุ่นร้อนยังทำหน้าที่ของมันได้ดี
เมื่อแจบอมค่อยๆไล้วนไปตามปลายยอดที่แข็งตึงไวต่อสัมผัส จนดาเลียดอกสวยสะท้านไหว
เผลอแอ่นอกตอบรับความต้องการนั้นโดยไม่รู้ตัว
“จินยองเป็นของพี่
เป็นของพี่คนเดียว” ประธานอิมผละจากแผ่นอกขาวที่เต็มไปด้วยรอยจูบขึ้นมาสบตากลมใสที่ฉ่ำหวานไปด้วยความรัก
เขาไล้เรียวลิ้นไปตามแก้มนุ่ม
เลียหยดน้ำที่แก้มน้องราวกับจะเก็บกลืนทุกอย่างลงไปในกายของตัวเอง
“จะใครหน้าไหนพี่ก็ไม่ให้มองเราหรอก”
เสียงทุ้มย้ำอีกครั้ง “ตัวของจินยอง กลิ่นของจินยอง ทุกอย่างเป็นของพี่
เป็นของพี่คนเดียวทั้งนั้น”
จินยองไม่ตอบ
มีแต่เสียงครางหวานหวิวที่เปล่งออกมา ไม่ใช่แค่ข้างบนที่โดนโจมตี แต่เบื้องล่างก็ถูกมือแสนซนของผู้เป็นพี่รุกรานไปเรียบร้อยแล้ว
มือใหญ่กอบกุมความต้องการของเขา สัมผัสเพียงแผ่วเบาทว่าเต็มไปด้วยจังหวะที่เร่งเร้าจนเขาแทบจะทนไม่ไหว
“อื้อ
พี่แจบอม” เรียวปากอิ่มร้องได้เพียงแค่นั้น พี่แจบอมรู้ดีว่าต้องปรนเปรอตรงจุดไหนถึงจะสร้างความสุขให้กับเขาได้
แม้จะรู้จักกันมาเป็นสิบปี
แต่การเข้าถึงตัวตนแบบเบื้องลึกขนาดนี้ก็เป็นตอนที่คบกันแล้วอย่างจริงจัง
ยามเป็นดาเลีย
ถึงจะมีอะไรกันหลายครั้งแต่พี่แจบอมก็ไม่เคยแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของแทบทุกตารางนิ้วอย่างนี้เลย
สายน้ำที่หยดโปรยจากฝักบัวฝาใหญ่เบื้องบนตกลงกระทบพื้น
กลายเป็นไออุ่นฟุ้งจนผิวขาวของหนุ่มน้อยกลายเป็นสีชมพูเปล่งปลั่ง
มือน้อยจิกแขนแข็งแรงของแจบอมแนบแน่น ในขณะที่เรียวลิ้นของทั้งคู่ก็ยังคงเกี่ยวดูดกระหวัดเข้าหา
พรายฟองลื่นตามตัวถูกชำระล้างออกไปแล้ว
เหลือเพียงผิวกายเนื้อต่อเนื้อที่แบ่งผ่านกลิ่นอันน่าหลงใหลไปสู่กัน
“หันหลังให้พี่หน่อยครับคนดี”
แจบอมเอ่ยขอเสียงแหบพร่า จินยองช้อนสายตามองพี่ชายแล้วยิ่งใจเต้นแรงมากขึ้น
พี่แจบอมของเขาเซ็กซี่มากจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นใบหน้าอันหล่อเหลา ดวงตาคมกริบ
ไหล่กว้าง สะโพกเครียดแน่นและเอวสอบ ลงไปจนถึงต้นขาแข็งแรง
และสองแขนแกร่งที่โอบอุ้มเขาตอนร่วมรักกันไว้ได้ทั้งตัว
เสน่ห์ของพี่แจบอมทำให้จินยองตกอยู่ในภวังค์ และเมื่อถูกจับพลิกเพียงนิดเดียว
ร่างน้อยก็หันสะโพกมนและบั้นท้ายงอนสวยตามคำขอแต่โดยดี
“ฮื่อ..อ๊ะ”
แมวน้อยครางอย่างลืมตัวเมื่อมือใหญ่ขยุ้มลงที่สะโพกเขา
ก่อนจะลากเข้ามาชิดตัวจนรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างซ้อนทับอยู่ด้านหลัง
แม้จะมีอารมณ์พุ่งทะยานกันทั้งคู่ แต่แจบอมก็ไม่เคยคิดจะทำให้จินยองเจ็บ
คราแรกเขาสอดนิ้วเข้าไปเบิกทางพร้อมน้ำจากส่วนกลางลำตัวที่กำลังไหลปริ่มเต็มที่
คนตรงหน้าจะได้ไม่ต้องเจ็บตัวมากนัก
“พร้อมนะ”
แจบอมกระซิบย้ำอีกครั้ง ขบใบหูแดงเรื่อแล้วจูบท้ายทอยน้อง ก่อนจะสอดใส่ตัวตนเข้าไปเพราะเก็บอารมณ์ไม่ไหว
“อ๊า
พี่แจบอม” จินยองแทบจะยืนไม่อยู่เมื่อสะโพกแข็งแรงกดเข้ามาในตัวเขาเต็มๆ ก้นขาวนุ่มนิ่มแอ่นเข้าหา
สองมือทาบผนังห้องน้ำขณะที่เอวก็ถูกมือใหญ่โอบกระชับไว้แน่น
“จินยอง
จินยองจ๋า ดาเลียของพี่” คำรักที่จินยองได้รับจากพี่แจบอมทุกครั้งที่พวกเขาสอดประสานร่างกายเข้าหากันช่างอ่อนหวานเหลือเกิน
แล้วแบบนี้ พี่แจบอมยังคิดว่าจินยองจะไปมองใครได้อีกหรือ
อุณหภูมิในห้องอาบน้ำทวีความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ
เช่นเดียวกับจังหวะกระชั้นที่สะโพกสอบขยับเข้าออกหาสะโพกมนอย่างต่อเนื่อง
แจบอมหลับตาแน่น รั้งตัวออกมาก่อนจะกดเข้าไปใหม่ ส่งตัวตนเข้าสู่ภายในที่บีบกระชับ
ตอบรับความรักของเขาเพียงคนเดียว
จินยองเอี้ยวตัวกลับมาหา
แหงนใบหน้ารับจูบแสนหวานทว่าร้อนแรงในเวลาเดียวกัน
แขนขาวเอื้อมประคองท้ายทอยพี่แจบอม ก่อนจะถอนจูบออกมาแล้วมองตารีเรียวด้วยประกายอ้อนวอน
ราวกับว่าถึงเวลาแล้วที่รักเร่แสนสวยควรจะถูกรดน้ำให้ชุ่มฉ่ำเสียที
“พี่แจบอมอย่าหึงจินยองเลยนะ”
หนุ่มน้อยเอ่ยอ้อน ดวงตากลมโตช้อนมองอีกฝ่ายอย่างหวานเชื่อม “จินยองรัก...อ๊ะ..พี่แจบอมคนเดียว...รักผมนะครับ
พี่แจบอมรักจินยองนะ”
“เด็กดี”
แจบอมหอบเสียงกระเส่า “พี่ก็รักแต่จินยองอยู่แล้วไงครับ” หมดคำพูดนั้น
ชายหนุ่มก็ตอกสะโพกเข้าหาน้องเป็นครั้งสุดท้าย ปลดปล่อยความสุขสมไปเต็มที่
หากก็ไม่ลืมใช้มือช่วยจนจินยองปลดปล่อยตามไปในเวลาไล่เลี่ยกัน...
.
.
ขาขาวๆของจินยองยังคงสั่นระริก
ร่างน้อยถูกรั้งให้หันหน้ากลับมาหาร่างแกร่งอีกครั้ง
แม้จะผ่านวินาทีแห่งความสุขไปสดๆร้อนๆ แต่แจบอมก็ยังไม่หมดความต้องการเสียทีเดียว
เขาช่วยทำความสะอาดร่างกายให้จินยองจนหมดจด และเอ่ยปากขอน้องอย่างเอาแต่ใจ
“ต่อที่ห้องนอนนะ”
เสียงกระซิบที่ยังบ่งบอกถึงความต้องการทำเอาใบหน้าน่ารักแดงเรื่อ หากแขนเรียวก็ยกขึ้นโอบลำคอหนานั้นไว้และตอบรับอย่างไม่เกี่ยงงอน
"น่ารักจริงๆ"
แจบอมพึมพำอย่างพร่ำเพ้อ "แล้วแบบนี้จะไม่ให้พี่หวงได้ยังไง"
.
.
(อย่าลืมกลับไปอ่านต่อในเด็กดีนะค้า^^)
