SPECIAL DAHLIA :: Mister Kalanchoe and His Beloved Dahlia [1/2] (CUT)

SPECIAL DAHLIA :: Mister Kalanchoe and His Beloved Dahlia [1/2] (CUT)

ยังไม่ทันที่จินยองจะได้ตอบ แจบอมก็มอบจูบแสนหวานให้เด็กน้อยของเขาอีกครั้ง พีชจากตัวจินยองส่งกลิ่นหอมไปทั่วห้องอาบน้ำ ไม่ว่าจะเป็นคนหรือกลิ่นก็ล้วนแต่กระตุ้นอารมณ์ของเขาได้หมด พีชกับดอกรักเร่ที่อยู่บนตัวจินยองน่ะเซ็กซี่ที่สุดในโลกแล้ว ยิ่งกว่าน้ำหอมของผู้หญิงคนไหนที่เคยอยู่กับเขา หรืออาจจะมากกว่าน้ำหอมทุกกลิ่นทุกรุ่นที่บริษัทของเขาเคยผลิตออกมาเสียอีก

“หอมจัง” เสียงทุ้มกระซิบแผ่วขณะที่ปลายจมูกโด่งคมยังกดจูบไปทั่วร่างเล็ก ปลายนิ้วละเรื่อยลงมาถึงยอดอกสีชมพูสวยที่โดดเด่นสู้มือยามกระทบกับหยาดน้ำอุ่นๆที่ยังคงโปรยปรายลงมา ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงไปหามันแล้วใช้ปากดูดดึงอย่างหลงใหล

“อื้อ พี่แจบอมครับ” จินยองครางหวิวอย่างลืมตัว สองมือสอดกระชับศีรษะทุย รั้งให้สัมผัสของอีกฝ่ายแนบชิดมากขึ้น ริมฝีปากของพี่แจบอมยังคงเต็มไปด้วยมนต์เสน่ห์ จุดความต้องการในตัวเขาได้ไม่รู้จักจบสิ้น หนุ่มน้อยรักสัมผัสของพี่แจบอมเหลือเกิน เพราะไม่ว่าจะแตะแต้มลงไปที่ไหน ร่องรอยแห่งความอุ่นร้อนนั้นก็เหมือนตราประทับแสดงความเป็นเจ้าของเขาอยู่เรื่อยไป

แสงไฟสีนวลสวยในห้องน้ำส่องสะท้อนกับกรอบกระจก สลับกับน้ำกระทบพื้นและเสียงหอบหายใจของคนสองคนที่บดเบียดร่างกายเข้าหากัน ปลายลิ้นอุ่นร้อนยังทำหน้าที่ของมันได้ดี เมื่อแจบอมค่อยๆไล้วนไปตามปลายยอดที่แข็งตึงไวต่อสัมผัส จนดาเลียดอกสวยสะท้านไหว เผลอแอ่นอกตอบรับความต้องการนั้นโดยไม่รู้ตัว

“จินยองเป็นของพี่ เป็นของพี่คนเดียว” ประธานอิมผละจากแผ่นอกขาวที่เต็มไปด้วยรอยจูบขึ้นมาสบตากลมใสที่ฉ่ำหวานไปด้วยความรัก เขาไล้เรียวลิ้นไปตามแก้มนุ่ม เลียหยดน้ำที่แก้มน้องราวกับจะเก็บกลืนทุกอย่างลงไปในกายของตัวเอง

“จะใครหน้าไหนพี่ก็ไม่ให้มองเราหรอก” เสียงทุ้มย้ำอีกครั้ง “ตัวของจินยอง กลิ่นของจินยอง ทุกอย่างเป็นของพี่ เป็นของพี่คนเดียวทั้งนั้น”

จินยองไม่ตอบ มีแต่เสียงครางหวานหวิวที่เปล่งออกมา ไม่ใช่แค่ข้างบนที่โดนโจมตี แต่เบื้องล่างก็ถูกมือแสนซนของผู้เป็นพี่รุกรานไปเรียบร้อยแล้ว มือใหญ่กอบกุมความต้องการของเขา สัมผัสเพียงแผ่วเบาทว่าเต็มไปด้วยจังหวะที่เร่งเร้าจนเขาแทบจะทนไม่ไหว

“อื้อ พี่แจบอม” เรียวปากอิ่มร้องได้เพียงแค่นั้น พี่แจบอมรู้ดีว่าต้องปรนเปรอตรงจุดไหนถึงจะสร้างความสุขให้กับเขาได้ แม้จะรู้จักกันมาเป็นสิบปี แต่การเข้าถึงตัวตนแบบเบื้องลึกขนาดนี้ก็เป็นตอนที่คบกันแล้วอย่างจริงจัง ยามเป็นดาเลีย ถึงจะมีอะไรกันหลายครั้งแต่พี่แจบอมก็ไม่เคยแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของแทบทุกตารางนิ้วอย่างนี้เลย 

สายน้ำที่หยดโปรยจากฝักบัวฝาใหญ่เบื้องบนตกลงกระทบพื้น กลายเป็นไออุ่นฟุ้งจนผิวขาวของหนุ่มน้อยกลายเป็นสีชมพูเปล่งปลั่ง มือน้อยจิกแขนแข็งแรงของแจบอมแนบแน่น ในขณะที่เรียวลิ้นของทั้งคู่ก็ยังคงเกี่ยวดูดกระหวัดเข้าหา พรายฟองลื่นตามตัวถูกชำระล้างออกไปแล้ว เหลือเพียงผิวกายเนื้อต่อเนื้อที่แบ่งผ่านกลิ่นอันน่าหลงใหลไปสู่กัน

“หันหลังให้พี่หน่อยครับคนดี” แจบอมเอ่ยขอเสียงแหบพร่า จินยองช้อนสายตามองพี่ชายแล้วยิ่งใจเต้นแรงมากขึ้น พี่แจบอมของเขาเซ็กซี่มากจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นใบหน้าอันหล่อเหลา ดวงตาคมกริบ ไหล่กว้าง สะโพกเครียดแน่นและเอวสอบ ลงไปจนถึงต้นขาแข็งแรง และสองแขนแกร่งที่โอบอุ้มเขาตอนร่วมรักกันไว้ได้ทั้งตัว เสน่ห์ของพี่แจบอมทำให้จินยองตกอยู่ในภวังค์ และเมื่อถูกจับพลิกเพียงนิดเดียว ร่างน้อยก็หันสะโพกมนและบั้นท้ายงอนสวยตามคำขอแต่โดยดี

“ฮื่อ..อ๊ะ” แมวน้อยครางอย่างลืมตัวเมื่อมือใหญ่ขยุ้มลงที่สะโพกเขา ก่อนจะลากเข้ามาชิดตัวจนรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างซ้อนทับอยู่ด้านหลัง แม้จะมีอารมณ์พุ่งทะยานกันทั้งคู่ แต่แจบอมก็ไม่เคยคิดจะทำให้จินยองเจ็บ คราแรกเขาสอดนิ้วเข้าไปเบิกทางพร้อมน้ำจากส่วนกลางลำตัวที่กำลังไหลปริ่มเต็มที่ คนตรงหน้าจะได้ไม่ต้องเจ็บตัวมากนัก

“พร้อมนะ” แจบอมกระซิบย้ำอีกครั้ง ขบใบหูแดงเรื่อแล้วจูบท้ายทอยน้อง ก่อนจะสอดใส่ตัวตนเข้าไปเพราะเก็บอารมณ์ไม่ไหว

“อ๊า พี่แจบอม” จินยองแทบจะยืนไม่อยู่เมื่อสะโพกแข็งแรงกดเข้ามาในตัวเขาเต็มๆ ก้นขาวนุ่มนิ่มแอ่นเข้าหา สองมือทาบผนังห้องน้ำขณะที่เอวก็ถูกมือใหญ่โอบกระชับไว้แน่น

“จินยอง จินยองจ๋า ดาเลียของพี่” คำรักที่จินยองได้รับจากพี่แจบอมทุกครั้งที่พวกเขาสอดประสานร่างกายเข้าหากันช่างอ่อนหวานเหลือเกิน แล้วแบบนี้ พี่แจบอมยังคิดว่าจินยองจะไปมองใครได้อีกหรือ

อุณหภูมิในห้องอาบน้ำทวีความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ เช่นเดียวกับจังหวะกระชั้นที่สะโพกสอบขยับเข้าออกหาสะโพกมนอย่างต่อเนื่อง แจบอมหลับตาแน่น รั้งตัวออกมาก่อนจะกดเข้าไปใหม่ ส่งตัวตนเข้าสู่ภายในที่บีบกระชับ ตอบรับความรักของเขาเพียงคนเดียว

จินยองเอี้ยวตัวกลับมาหา แหงนใบหน้ารับจูบแสนหวานทว่าร้อนแรงในเวลาเดียวกัน แขนขาวเอื้อมประคองท้ายทอยพี่แจบอม ก่อนจะถอนจูบออกมาแล้วมองตารีเรียวด้วยประกายอ้อนวอน ราวกับว่าถึงเวลาแล้วที่รักเร่แสนสวยควรจะถูกรดน้ำให้ชุ่มฉ่ำเสียที

“พี่แจบอมอย่าหึงจินยองเลยนะ” หนุ่มน้อยเอ่ยอ้อน ดวงตากลมโตช้อนมองอีกฝ่ายอย่างหวานเชื่อม “จินยองรัก...อ๊ะ..พี่แจบอมคนเดียว...รักผมนะครับ พี่แจบอมรักจินยองนะ”

“เด็กดี” แจบอมหอบเสียงกระเส่า “พี่ก็รักแต่จินยองอยู่แล้วไงครับ” หมดคำพูดนั้น ชายหนุ่มก็ตอกสะโพกเข้าหาน้องเป็นครั้งสุดท้าย ปลดปล่อยความสุขสมไปเต็มที่ หากก็ไม่ลืมใช้มือช่วยจนจินยองปลดปล่อยตามไปในเวลาไล่เลี่ยกัน...

.

.

ขาขาวๆของจินยองยังคงสั่นระริก ร่างน้อยถูกรั้งให้หันหน้ากลับมาหาร่างแกร่งอีกครั้ง แม้จะผ่านวินาทีแห่งความสุขไปสดๆร้อนๆ แต่แจบอมก็ยังไม่หมดความต้องการเสียทีเดียว เขาช่วยทำความสะอาดร่างกายให้จินยองจนหมดจด และเอ่ยปากขอน้องอย่างเอาแต่ใจ

“ต่อที่ห้องนอนนะ” เสียงกระซิบที่ยังบ่งบอกถึงความต้องการทำเอาใบหน้าน่ารักแดงเรื่อ หากแขนเรียวก็ยกขึ้นโอบลำคอหนานั้นไว้และตอบรับอย่างไม่เกี่ยงงอน

"น่ารักจริงๆ" แจบอมพึมพำอย่างพร่ำเพ้อ "แล้วแบบนี้จะไม่ให้พี่หวงได้ยังไง"

.

.

(อย่าลืมกลับไปอ่านต่อในเด็กดีนะค้า^^)

Bad Beat :: 06 (CUT)

Bad Beat :: 06 (CUT)

ประกายตาของอินทรีหนุ่มทวีความร้อนแรงขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เขารู้ว่ามันไม่ควรที่จะทำให้จินยองซึ่งไร้สติไปกว่าครึ่งแล้วจะต้องมาโดนรังแกอีก หากในตอนนี้ ตัวเขาเองก็ควบคุมมันไม่ได้จริงๆ....

.

.

“หรงหรง นายน่ารักมากเลยรู้ไหม” แจบอมผ่อนร่างบางให้เอนลงไปกับโซฟาตัวใหญ่ ก่อนที่ร่างหนาของเขาจะทาบทับตามลงไป

“นายน่ารักจนฉันแทบเป็นบ้า รู้ไหมทุกคืนฉันอยากทำมากกว่ากอดนายตั้งเท่าไหร่..แต่ถ้านายไม่เต็มใจ ฉันก็ทำไม่ได้”

“งือ...แจบอม”

“รวมถึงคืนแรกที่เราเจอกันด้วย” ปากว่าก่อนจะเลาะเล็มไปตามแก้มนวล ไล่ลงมากระซิบแผ่วที่ใบหูขาวซึ่งตอนนี้แดงระเรื่อเพราะพิษเหล้าไปแล้ว “ฉันไม่อยากจะล่วงเกินนายแบบนั้น แต่เพราะมันทนไม่ได้ ฉันถึงแค่ใช้ปากกับนาย เพราะไม่อยากให้นายเจ็บ”

“งืออออ”

“ครั้งนี้ก็เหมือนกัน ขอโทษนะหรงหรง ฉันพยายามห้ามตัวเองแล้วแต่มันทนไม่ได้จริงๆ อย่างน้อยก็ขอให้ฉันใช้ปากกับนายได้ไหม”

“จะปากจะอะไร ฉันไม่สนแล้ว” จินยองร้องขัดเสียทันที “จูบฉันเดี๋ยวนี้อิมแจบอม ฉันต้องการนา...อ๊ะ”

ขาดคำ แจบอมก็ก้มลงจูบหนุ่มน้อยใต้ร่างทันที ปลายลิ้นสอดเข้าไปเกี่ยวกระหวัด ช่วงชิมความมึนเมาที่แสนหวานล้ำอย่างหลงใหล ปลายลิ้นของจินยองยังมีรสของไวน์ปะปนกับโซจูและผงยาพิเศษที่เขาผสมลงไปด้วย หากฤทธิ์ยานั้นไม่สามารถทำอะไรเขาได้ ซ้ำความแปลกใหม่นี้ยังช่วยย้ำให้เขาทวีความต้องการมากขึ้น

อินทรีหนุ่มใช้เวลาเพียงไม่นานก็สามารถลอกคราบเจ้าเสือดาวตัวน้อยได้จนหมด เรือนร่างของจินยองยังชวนให้หลงใหลเหมือนเดิม เพราะการออกกำลังกายสม่ำเสมอทำให้หรงหรงของเขามีกล้ามเนื้อที่สมส่วน  หากก็ดูอ่อนนุ่มเย้ายวน ไม่ได้แข็งแกร่งสมชายชาตรีแบบเขา เรียกได้ว่าเป็นความสวยงามที่ผสานกับความยั่วยวนได้อย่างน่าอิจฉาจนเขาไม่อยากให้ใครได้มาเห็นมัน

ร่างกายของจินยองน่ะมีค่ากว่าไอ้ของศักดิ์สิทธิ์สี่อย่างอะไรนั่นเสียอีก กระทั่งทูรันดอทเองก็เถอะ เอามากองตรงหน้าเขาเป็นร้อยๆเม็ด เขาก็ไม่มีทางแลกกับจินยองแน่นอน

คนเจ้าเล่ห์พรมจูบลงบนร่างน้อยไม่หยุด รอยจูบนั้นไล่ลงไปเรื่อยๆ จากแผ่นอกขาวสู่หน้าท้องแบนราบ สู่ต้นขาที่เริ่มจะขึ้นสีชมพูเรื่อๆ และค่อยๆไล่ไปถึงตรงนั้น...

“แจบอม อื้อออ อิมแจบอม...อื้อ อย่า” จินยองครางเสียงหวานเมื่อถูกโพรงปากของอีกคนโอบล้อมเอาไว้ มือขาวจิกบ่ากว้างอย่างสุดทนเพราะความรู้สึกที่อัดแน่นจากการสัมผัสอันรุนแรงของคนบนร่าง ตอนนี้ชายหนุ่มคิดอะไรไม่ออกจริงๆ ภายใต้สามัญสำนึกที่ใกล้หลุดลอยออกไปนั้นมีแต่ภาพของแจบอมที่กำลังปรนเปรอความปรารถนาให้แก่เขา ร่างกายของจินยองยินยอมพร้อมยกให้กับอีกฝ่ายอย่างไม่มีข้อแม้ ทั้งอัดอั้นแต่ก็ไร้การควบคุมในเวลาเดียวกัน

 ผู้ชายที่กำลังวุ่นวายอยู่ตรงกลางลำตัวเขาไม่หยุดทรมานเขาง่ายๆ ทุกปลายลิ้นที่แตะลงไปยิ่งดึงสติของจินยองให้ดำดิ่งสู่เสน่ห์ที่ว่ายวนอยู่ไม่รู้จักจบสิ้น เพิ่งจะร้องปฎิเสธไปเมื่อกี้ แต่นาทีถัดมากลับยิ่งต้องการมากขึ้นอีก แขนเรียวรั้งใบหน้าคมให้เงยขึ้นมามองเขา หน้าแดงเรื่อที่ชื้นไปด้วยเหงื่อหยดเล็กๆนั้นช่างเร้าอารมณ์เป็นบ้า

“แจบอม ฉันไม่ไหวแล้ว”

“หรงหรง” เสียงทุ้มกระซิบต่ำ ปลายเสียงแตกพร่าแสดงถึงความอดกลั้นไว้พอๆกัน แจบอมไม่ปฏิเสธว่าเขาต้องการคนตรงหน้ามากจนแทบเป็นบ้า แต่ถ้าขืนใจจินยอง..ถ้าเข้าไปในตัวของจินยองโดยที่เด็กน้อยของเขาไม่มีสติรับรู้ด้วยแบบนี้ ชายหนุ่มก็ไม่สามารถทำได้ เขาใจร้ายกับจินยองมามากพอแล้ว สุดท้ายถ้าบทรักของเขาทั้งคู่จะเกิดขึ้นจริงๆ แจบอมก็ยังยืนยันว่ามันต้องมาจากความยินยอมพร้อมใจของจินยองที่มีสติครบถ้วน

“ฉันต้องการนาย ฉันต้องการนายจริงๆนะ” ปากว่าก่อนจะช้อนสะโพกมนของจินยองให้โค้งขึ้น หลังบางแอ่นรับสัมผัสที่แสนร้อนแรงจนลูกแมวน้อยอดกลั้นมันไว้ไม่อยู่ ยิ่งปลายลิ้นสัมผัส ริมฝีปากดูดดึงด้วยจังหวะมากเท่าไหร่ ร่างขาวที่แดงระเรื่อก็ยิ่งบิดเร่าตอบรับมากเท่านั้น ใบหน้าหวานแดงก่ำชวนมอง ริมฝีปากขบกันเพื่อสะกดความหวามหวิว มันน่ารักจนแจบอมต้องผละจากส่วนล่างเพื่อขึ้นมาจูบเรียวปากน้อยนั้นอีกครั้ง

“แจบอม ฮื่อ อ๊ะ....” เสียงครางแว่วหวานเริ่มขึ้นอีกเมื่อร่างใหญ่ตัวลงไปหาความต้องการของเขาในตำแหน่งเดิม ปลายสัมผัสจากโพรงปากอุ่นยิ่งหนักหน่วงและร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆเพื่อเชยชิมสิ่งที่อ่อนไหว จนในที่สุดร่างบางนั้นก็ปลดปล่อยออกมาจนหมด...

(อย่าลืมกลับไปอ่านต่อในเด็กดีนะค้า^^)

SPECIAL DAHLIA :: Seducing Dahlia (CUT)

SPECIAL DAHLIA :: Seducing Dahlia (CUT)

ยามค่ำคืนที่พระจันทร์ส่องสว่างจนเป็นสีนวลชวนมอง ดาวดวงน้อยที่ลอยเกลื่อนประดับท้องฟ้าสลับกับเมฆสีทึมก่อให้เกิดเป็นภาพอันโรแมนติกงดงาม หากสองร่างที่ปรนเปรอความรักให้แก่กันและกันในห้องนั้นกลับตกอยู่ในภวังค์อันแสนหวานจนไม่มีเวลาหันไปสนใจความงามนอกหน้าต่างแม้สักนิด จินยองกำลังถูกพี่แจบอมแกล้ง แกล้งให้หายใจไม่ออกและละลายไปกับสัมผัสสุดหวามหวิวที่ลากผ่านร่างกายเขาครั้งแล้วครั้งเล่า ริบบิ้นสีดำเส้นใหญ่ที่แบมแบมซื้อให้หวังจะช่วยกระตุ้นให้พี่แจบอมโอบกอด ตอนนี้กลายเป็นเครื่องพันธนาการดวงตาเขาไปเสียแล้ว...

ยิ่งอยู่ในความมืด จินยองก็ยิ่งตอบรับสัมผัสของพี่แจบอมไวขึ้น ตากลมโตที่ถูกซ่อนอยู่ภายในริบบิ้นคลอเคลือบไปด้วยน้ำตาแห่งความซ่านเสียวจนเสียงใสต้องหอบครางออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน ยิ่งมองไม่เห็น พี่แจบอมก็ยิ่งแกล้ง ทั้งริมฝีปากทั้งปลายนิ้วสลับกันสัมผัสเขาไปทั่วทุกส่วนจนจินยองไม่รู้จะเอ่ยห้ามตรงไหน เมื่ออีกฝ่ายค่อยๆประทับจูบเขาอย่างใจเย็น หนุ่มน้อยก็แทบจะกรีดร้อง ขอให้พี่แจบอมเข้าครอบครองเขาเสียเร็วๆ

“พี่แจบอม...อื้อ” ร่างน้อยขนลุกซู่ไปหมดเมื่อแจบอมไล้ปลายนิ้วไปตามหน้าท้องขาว ก่อนจะย้อนขึ้นมาสัมผัสยอดอกสีสวยและใช้ริมฝีปากหยอกล้อมันอีกครั้ง มือน้อยสอดเข้าไปในเรือนผมนุ่มของอีกฝ่าย กระชับไว้แน่นแล้วครางเสียงหวาน จนแจบอมอดใจไม่ไหว ต้องหยุดเสียงร้องนั้นไว้ด้วยริมฝีปากของเขาเอง

“รู้สึกถึงพี่ใช่ไหม พอปิดตาแบบนี้แล้ว จินยองรู้สึกถึงพี่ใช่หรือเปล่า” แจบอมกระซิบเบาๆก่อนจะไล่จูบไปตามลาดไหล่มนอย่างไม่เร่งรีบ เขามีเวลาให้กับจินยองทั้งคืน หรืออาจจะทั้งวันก็ยังได้ แก้มขาวๆที่ตอนนี้เริ่มแดงเรื่อเพราะสัมผัสของเขาช่างน่ารักน่ามองเสียเหลือเกิน

“พี่แจบอม...ฮื่อ อย่าแกล้ง..” จินยองสะอื้นด้วยความรู้สึกที่ยากเกินบรรยาย อย่าว่าแต่รู้สึกเลย ตอนนี้เขารับรู้ถึงตัวตนของพี่แจบอมไปไหนต่อไหนแล้ว ภายใต้ริบบิ้นยาวปิดตา จินตนาการทุกอย่างก็ก้าวไปไกลเกินจะควบคุม ยิ่งในตอนนี้ที่มือใหญ่ของพี่แจบอมเริ่มลดลงมาหยอกล้อกับความต้องการของเขาที่มีปฏิกริยาตามไปอย่างไม่ตั้งใจ..

“พี่ไม่ได้แกล้ง” เสียงทุ้มยังคงกระซิบยั่วไม่เลิก “แต่พี่อยากให้จินยองมีความสุขไงครับ...จินยองจะได้รักพี่มากๆ จะได้ไม่มองใครอีก เข้าใจพี่ใช่มั้ย”

“ผมก็ไม่เคย..อ๊ะ..มอง..คนอื่น..” หนุ่มน้อยส่งเสียงประท้วง ร่างขาวนวลบิดเร่าไปมา “ผมรักพี่แจบอมคนเดียว จินยองรักพี่แจบอมคนเดียวนะครับ...ปลดผ้าให้ผมเถอะ ผมอยากมองพี่แจบอม...ง..งื่อ เอาผ้าผูกตาออกให้ผมเถอะนะ” เมื่อแจบอมเอื้อมมาแกะริบบิ้นออกให้ตามคำขอ เมื่อนั้น ประธานหนุ่มก็ได้เห็นแววตาออดอ้อนที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำคลอเคลือบเป็นประกายสวยชวนให้หลงใหลจนแทบคลั่ง

“ใจร้าย ผมเป็นเจ้าของวันเกิดนะ” เสียงหวานกล่าวตัดพ้อทันทีที่เห็นหน้าคนขี้แกล้ง หากก็ดูเชิญชวนอยู่ในที “ทำกับเจ้าของวันเกิดแบบนี้ไม่น่ารักเลย พี่แจบอมบ้า”

“ไม่แกล้งแล้วก็ได้” พี่ชายรูปหล่ออมยิ้ม “ก็จินยองต้องการพี่ขนาดนี้แล้ว พี่เองก็ต้องการจินยองมากเหมือนกัน เห็นมั้ย” คนลามกขยับเข้าใกล้มากขึ้นจนจินยองสัมผัสได้ถึงความต้องการของพี่แจบอมจริงๆ แต่ก่อนที่จะพูดอะไรออกไป พี่แจบอมก็ขยับร่างกายเข้ามาเติมเต็มในตัวเขาเสียก่อน

ความใกล้ชิดที่ห่างหายไปกว่าสองอาทิตย์ สัมผัสบีบรัดที่แสนจะแนบแน่นปลุกอารมณ์รักในตัวทั้งคู่ขึ้นมาจนยากเกินจะควบคุม นาทีนี้ทั้งแจบอมและจินยองเข้าใจแล้วว่าพวกเขาคิดถึงกันและกันมากกว่าที่คิดเอาไว้เสียอีก

“อ๊ะ...”  จินยองเผลอร้องเมื่อสะโพกแข็งแรงของพี่ชายกระแทกเข้าที่ต้นขาเขาเต็มๆ แรงเสียดสีที่สุดจะทานทนทำให้ฟันกระต่ายน้อยๆขบลงที่ริมฝีปากจนมันช้ำไปหมด มือขาวไขว่คว้าไหล่กว้างแล้วกอดเอาไว้แน่นในขณะที่แจบอมเองก็ส่งแรงเข้าไปในตัวเขาอย่างต่อเนื่อง ริมฝีปากบางประกบลงไปที่เรียวปากน้อยด้วยกลัวว่าคนในอ้อมกอดจะกัดมันจนเลือดซึม ลิ้นเล็กๆของจินยองเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นอุ่นของเขาเป็นพัลวันด้วยความรู้สึกที่พูดไม่ออก มันทั้งวาบหวาม หนักหน่วงและเสียวสะท้านจนเกินควบคุม

“เจ็บหรือเปล่า” แจบอมก้มลงจูบน้องอีกครั้ง ดูดดึงปลายลิ้นอย่างหยอกเย้า เสียงกระซิบถามแผ่วคล้ายจะปลอบโยนแต่กลับส่งแรงเข้ามาในตัวเขาไม่ยั้งจนจินยองหัวสั่นหัวคลอนไปหมด “พี่รักจินยองนะ..อ..อา...พี่รักจินยองมากเลยรู้ไหมครับ”

“จินยองก็รักพี่แจบอมครับ” กายบางตอบสนองอีกฝ่ายเต็มที่ รองรับทุกอารมณ์ที่แจบอมส่งมาได้ทั้งหมด จินยองคิดถึงสัมผัสของพี่แจบอมเหลือเกิน แล้วก็รู้ด้วยว่าพี่แจบอมเองก็โหยหาเขามากแค่ไหน...เก็บกดถึงขนาดนี้ยังจะมาเกรงใจกับเขาอีก เป็นยังไงล่ะ ทีนี้จะจบเมื่อไหร่ก็ไม่รู้แล้ว...

.

.

.

ร่างน้อยของจินยองสั่นสะท้านเมื่อสัมผัสอันวาบหวามยังคงโหมกระหน่ำอยู่ในตัวเขาราวกับพายุอันร้อนแรงที่พัดโอบร่างกายไม่จบไม่สิ้น ผิวขาวเนียนกลายเป็นสีชมพูระเรื่อน่าหลงใหลไปทั้งตัว รอยจูบที่ปรากฏเป็นสีกุหลาบอ่อนยิ่งทำให้รักเร่ดอกสวยดูเซ็กซี่มากขึ้น อย่าว่าแต่จินยองเลย แจบอมเองก็มีรอยข่วนจากแมวน้อยคนสวยอยู่บนแผ่นหลังกว้างเต็มไปหมด ทั้งคู่ร่วมรักกันไม่หยุดตลอดทั้งคืน  เพราะความคิดถึงที่กักเก็บเอาไว้ทำให้พวกเขามอบความรักให้แก่กันราวกับจะไม่มีวันสิ้นสุด....

“พี่แจบอมครับ จินยอง..อื้อ..ไม่ไหวแล้ว”

“จินยอง” แจบอมหอบเสียงกระเส่า “พี่ปล่อยข้างในนะ”

“อ...อื้อออ...จะ..ถาม...ทำไม..” เสียงหวานขาดเป็นห้วงๆเมื่ออีกฝ่ายยังคงกระแทกเอวสอบเข้าหาเขาอย่างต่อเนื่อง  มือน้อยเกาะแขนแกร่งเอาไว้เพราะความเสียวซ่านเกินจะทน “พี่แจบอมก็ทำ...อ๊า...แบบนั้นตลอด..อยู่..แล้ว...”

“ก...ก็พี่...ไม่อยากฝืนใจเรานี่นา” ชายหนุ่มหายใจถี่ “อา...จินยองจ๋า” ขาดคำ มือใหญ่ก็กระชับสะโพกมนเอาไว้แน่นก่อนจะยกขึ้นจนบั้นท้ายของเขาลอยสูง น้องน้อยได้แต่ร้องครางด้วยความซาบซ่าน สองตาประสานกันอย่างลึกซึ้ง เสียงสัมผัสที่กระทบกันสร้างความหวานซ่านไปทั่วทุกความรู้สึก เมื่อไม่อาจอดกลั้นได้อีกต่อไป แจบอมก็ตรึงเอวขาวนั้นเอาไว้ก่อนจะส่งความรักเข้าไปในตัวคนตรงหน้าจนหมดทุกหยาดหยด

“พี่แจบอม จินยองจะ...อื้อ..” จินยองสะอื้นแล้วปลดปล่อยตามเขาไปติดๆ ร่างบางกระตุกฮวบด้วยความเสียวอย่างสุดทนเมื่อถูกเติมเต็มจนล้นออกมาจากตัว มันคือความรักจากอีกฝ่ายที่หนุ่มน้อยรู้ดีว่าพี่แจบอมไม่เคยทำแบบนี้กับใครที่ไหน แม้กระทั่งครั้งก่อนที่เขาถูกรักอย่างรุนแรงจนหมดสติไปเพราะความอ่อนเพลีย จินยองก็ยังไม่เคยนึกโกรธอีกฝ่าย เพราะไม่ว่าจะเป็นความอ่อนโยน ดุดัน หรือดื้อดึงเอาแต่ใจ ทั้งหมดที่ส่งผ่านออกมาก็ล้วนแต่แสดงออกถึงความรักที่เต็มไปด้วยความสุขจนเขาต้องยอมแพ้อย่างไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น...

(อย่าลืมกลับไปอ่านต่อในเด็กดีนะค้า^^)