Bad Beat :: 02 (CUT)
“แจบอม...อื้อ” คนสวยร้องครางอย่างอัดอั้นเมื่อยอดอกสีชมพูถูกแตะต้อง
ปลายนิ้วของแจบอมไล้ไปมาอย่างแผ่วเบา ก่อนจะใช้ริมฝีปากเชยชมอย่างใจเย็น...ความร้อนในกายไต่ระดับขึ้นเรื่อยๆ
แต่ไม่ว่าจะต้องการมากเพียงใด เขาก็ยังอยากจะทะนุถนอมลูกแมวตัวน้อยของเขาอยู่ดี
“อย่าห่วงเลย
ฉันไม่ล่วงเกินนายมากไปกว่านี้หรอก” แจบอมว่าเสียงเบา
เรียวลิ้นยังคงไล้เลียสลับกับดูดดึงปลายยอดแสนหวานนั้นไปด้วย
เสียงครางของจินยองช่างไพเราะเหลือเกิน มันน่ารักเสียจนเขาแทบจะยั้งใจไว้ไม่อยู่
ประกายตาดำขลับของจินยองคลอเคลือบไปด้วยความสุข
น้ำใสรื้นขึ้นมาด้วยรสสัมผัสที่ทำให้ร่างกายของเขาราวกับลอยอยู่บนปุยเมฆ
แล้วจู่ๆ...ร่างน้อยก็ต้องสะดุ้งเมื่อความวาบหวามกลับกลายเป็นไออุ่นที่ทวีความร้อนขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว
“แจบอม..อย่า...ตรงนั้น..ฮื่อ
ไม่เอานะ” เรียวขาขาวถูกแยกออก
ก่อนที่แจบอมจะดึงกางเกงชั้นในของเขาลงเพื่อชื่นชมความสวยงามตรงหน้าอย่างตรงไปตรงมา
และจบด้วยการใช้มือกอบกุมความต้องการของเขาเบาๆ แล้วครอบครองมันด้วยปาก...
“อ๊ะ..แจบอม”
“เรียกชื่อฉัน
หรงหรง...ถ้านายต้องการฉัน เรียกชื่อฉันจนกว่านายจะเสร็จ...” กระซิบเสียงแผ่วก่อนจะปรนเปรอให้คนใต้ร่างอย่างต่อเนื่อง...เขาต้องการจินยองจนแทบควบคุมตัวเองไม่ได้
แต่เพราะไม่อยากให้ลูกแมวน้อยต้องเจ็บหรือถูกเขาล่วงเกินในขณะที่สติไม่เต็มร้อย
จึงเลือกที่จะแตะต้องจินยองเพียงเท่านี้แทน
“ไม่เอาแล้ว
แจบอม..ฉัน..งื้อ..” ปากร้องห้ามในขณะที่มือไม้กลับอ่อนปวกเปียก
ไร้เรี่ยวแรงปัดป้องจนทำได้แค่เกาะเกี่ยวแขนแข็งแรงเอาไว้เท่านั้น
แจบอมยังคงทรมานเขาด้วยปาก ดูดกลืนความต้องการจนท้ายที่สุด ร่างบอบบางแสนหวานก็แอ่นขึ้นตอบรับอย่างลืมตัว
แล้วปลดปล่อยทุกอย่างให้แจบอมได้กักเก็บเอาไว้จนแทบไม่เหลือ...
(อย่าลืมกลับไปอ่านกันต่อในเด็กดีนะค้า^^)
